Het woord aquaduct is afgeleid van de Latijnse woorden aqua wat water betekent en ducere wat leiden betekent. Een aquaduct kan daarom het best worden omschreven als een kunstmatige constructie, zoals een kanaal, tunnel of sloot, die wordt gebruikt om water van een afgelegen locatie naar een andere te transporteren.
De allereerste aquaducten werden gebouwd door oude beschavingen zoals die in Babylon, Assyrië en Egypte. Deze primitieve aquaducten werden eenvoudig gebouwd als open kanalen die tussen een rivier en een stad waren gegraven. De beroemdste ingenieurs van aquaducten onder alle oude beschavingen waren echter de Romeinen. Over een periode van 500 jaar bouwden de Romeinen ongeveer 11 oude aquaducten die de watervoorziening van hun hoofdstad voedden en er nog veel meer bouwden in hun rijk.
10. Tambomachay
https://maps.google.com/?ll=-13.480833,-71.964722&z=18(ZIE KAART)
Bijgenaamd het "The Bath of the Inca", Tambomachay is een archeologische vindplaats in de buurt van Cusco, Peru. Het bestaat uit een reeks oude aquaducten, kanalen en watervallen afkomstig van thermale bronnen in de buurt die door de terrasvormige rotsen lopen. Water en wassen leken een belangrijk onderdeel van het Inca-leven te zijn, en veel van de Inca-locaties in de Heilige Vallei hebben baden en aquaducten als prominente kenmerken. In Tambomachay schijnt baden zo'n groot deel van het leven te zijn geweest dat men nu denkt dat het een kuuroord moet zijn geweest.
9. Aquaductpark
https://maps.google.com/?ll=41.847000,12.562000&z=18(ZIE KAART)
Over een periode van 500 jaar (van 312 voor Christus tot 226 na Christus) werden 11 Romeinse aquaducten gebouwd om water naar Rome te brengen van wel 92 kilometer (57 mijl). Het aquaductsysteem besloeg in totaal meer dan 415 km (258 mijl), hoewel slechts ongeveer 48 km (30 mijl) gemaakt was van stenen bogen, terwijl de rest uit ondergrondse tunnels bestond. Het aquaductpark herbergt de overblijfselen van 7 oude aquaducten: Marcio, Anio Novus, Tepula, Mariana, Claudio, Iulia en Felice. Hiervan is de Aqua Claudio de meest indrukwekkende. Het werd gebouwd rond 52 na Christus en bereikte een hoogte van 28 meter (92 voet).
8. Caesarea-aquaduct
https://maps.google.com/?ll=32.500000,34.900002&z=18(ZIE KAART)
Caesarea was een belangrijke havenstad gebouwd door koning Herodes de Grote tussen 23-13 voor Christus. Het aquaduct bracht stromend water naar de stad van bronnen op 10 km (6 mijl) afstand. Herodes bouwde het eerste aquaduct toen de stad werd gesticht. De Romeinen breidden het oude aquaduct uit in de 2e eeuw na Christus. Dit gedeelte maakte gebruik van het oudere aquaduct en verdubbelde de capaciteit. Het aquaduct bleef 1200 jaar lang water leveren. Door de eeuwen heen is het meerdere keren gerepareerd.
7. Nazca-aquaducten
https://maps.google.com/?ll=-14.826651,-74.910248&z=18(ZIE KAART)
De Nazca-aquaducten werden in de 3e tot 6e eeuw na Christus gebouwd door de Nazca-bevolking om het droge woestijnklimaat te overleven. Water dat in watervoerende lagen stroomde, werd met behulp van kunstmatige ondergrondse kanalen naar de plaats geleid waar het nodig was. Concentrische paden die naar deze ondergrondse kanalen leiden, zorgden voor directe toegang tot het water en het ondergrondse kanaal voor onderhoud. Deze tunnels, putten en loopgraven worden nog steeds gebruikt door de bewoners van de vallei en staan gezamenlijk bekend als puquios. Enkele van de best bewaarde puquios zijn die in Cantalloc.
6. Hampi-aquaducten
https://maps.google.com/?ll=15.315015,76.470314&z=18(ZIE KAART)
Hampi was in de 14e eeuw de hoofdstad van het Vijayanagar-rijk in het huidige India. Rond Hampi zijn de overblijfselen van oude aquaducten en kanalen die werden gebruikt om water uit de Tungabhadra-rivier te halen en de tanks en baden te voeden. Water in de tempels werd gewoonlijk geleverd door ondergrondse aquaducten. Een van de hoofdtakken van het aquaduct leverde water aan de getrapte tank, een 7 meter diep waterreservoir. In feite was de ontdekking van de getrapte tank eigenlijk omdat deze tak van het aquaduct nergens toe leek te leiden. Archeologen groeven de grond op het eindpunt en de tank kwam tevoorschijn.
5. Aquaduct van de wonderen
https://maps.google.com/?ll=38.916195,-6.337722&z=18(ZIE KAART)
Het Aquaduct van de Wonderen (Acueducto de los Milagros) is een van de drie oude Romeinse aquaducten gebouwd in Mérida in het hedendaagse Spanje. Het bracht oorspronkelijk water naar de stad vanuit een kunstmatig meer, geleverd door de rivier de Aberregas, ongeveer 5 km (3 mijl) ten noordwesten van Mérida. Het aquaduct zou in de 1e eeuw na Christus zijn gebouwd. In latere eeuwen noemden de inwoners van Mérida het het "Aquaduct van de Wonderen" vanwege het ontzag dat het opriep.
4. Aquaduct van Les Ferreres
https://maps.google.com/?ll=41.145557,1.243889&z=18(ZIE KAART)
Les Ferreres Aquaduct (ook bekend als Pont del Diable, wat Duivelsbrug betekent) werd gebouwd om water uit het Francoli-water 15 kilometer (9 mijl) naar het zuiden naar de stad Tarragona in het huidige Spanje te brengen. Het dateert waarschijnlijk uit de tijd van Augustus, de eerste heerser van het Romeinse Rijk. Het Romeinse aquaduct heeft een maximale hoogte van 27 meter en een lengte van 249 meter. Het bestond uit 25 bovenste bogen en 11 onderste bogen.
3. Aquaduct van Valens
https://maps.google.com/?ll=41.015945,28.955557&z=18(ZIE KAART)
Het aquaduct van Valens werd voltooid in het jaar 368 na Christus tijdens het bewind van de Romeinse keizer Valens, wiens naam het draagt. Het was slechts een van de eindpunten van een systeem van oude aquaducten en kanalen van Constantinopel (het huidige Istanbul, Turkije). Het watersysteem bereikte uiteindelijk een totale lengte van meer dan 250 kilometer (155 mijl), het langste systeem uit de oudheid. Het Aquaduct van Valens werd gerestaureerd door verschillende Ottomaanse sultans en was nog steeds het belangrijkste watervoorzieningssysteem van het middeleeuwse Constantinopel. Het overgebleven gedeelte is 921 meter (3021 voet) lang, ongeveer 50 meter minder dan de oorspronkelijke lengte. De Atatürk-boulevard loopt onder zijn bogen door.
2. Aquaduct van Segovia
https://maps.google.com/?ll=40.948002,-4.117700&z=18(ZIE KAART)
Waarschijnlijk gebouwd rond 50 na Christus, is het aquaduct van Segovia een van de best bewaarde monumenten die door de Romeinen in Spanje zijn achtergelaten. Het oude aquaduct voert water 16 km (10 mijl) van de rivier de Frío naar Segovia en werd gebouwd van zo'n 24.000 massieve granietblokken zonder het gebruik van mortel. Het bovengrondse gedeelte is 728 meter lang en bestaat uit 165 bogen van meer dan 9 meter hoog. Het is het belangrijkste symbool van Segovia en leverde in de 20e eeuw nog steeds water aan de stad.
1. Pont du Gard
https://maps.google.com/?ll=43.947300,4.535500&z=13(ZIE KAART)
De Pont du Gard (letterlijk de brug van de Gard) is een oud aquaduct in het zuiden van Frankrijk, gebouwd door het Romeinse Rijk. Het maakte oorspronkelijk deel uit van een 50 km lang kanaal dat de Romeinse stad Nmes van zoet water voedde. Het Romeinse aquaduct werd volledig gebouwd zonder het gebruik van mortel. De stenen van het aquaduct - waarvan sommige tot 6 ton wegen - werden precies gesneden om perfect bij elkaar te passen, waardoor er geen mortel nodig was. Van de middeleeuwen tot de 18e eeuw werd het oude aquaduct gebruikt als een conventionele brug om het voetverkeer over de rivier te vergemakkelijken. Tegenwoordig is de Pont du Gard een van de vijf belangrijkste toeristische attracties van Frankrijk, met 1,4 miljoen bezoekers in 2001.